Herinnering aan een socioloog, antropoloog en sexoloog Igor Semenovich Kon.
27 april werd twee jaar oud met de dood van Igor Kon. Ik had het geluk om met hem te communiceren sinds mijn jeugd. Ik zal altijd warmte en aandacht herinneren. Hij, een multi -taal en man, die manifestaties van emoties schuwt, zou het waarschijnlijk empathie noemen. Dat wil zeggen sensuele aandacht. Ik denk dat hij met het woord ‘liefde’ helemaal geen zeer liefdesrelatie had. Tenzij dit op moeder van toepassing was. Maar op het voorbeeld van communicatie met hem, wil ik gewoon beschrijven wat dit Engelse woord betekent in echte relaties.
Op school Still Youth: een persoon kijkt naar alles wat mis is terwijl we eruit zien. Maar – hoort. Even later wordt het jammer dat hij onze onzin hoort. Vernedert zijn betekenis niet, probeert argumenten te vinden. Respect. Bijna het eerste voorbeeld van een eerlijke, niet gespeeld, niet pedagogisch respect.
Volgende: lezingen aan de Universiteit van Leningrad “Sociology of Personality”. De persoonlijkheid was een nieuw woord en bereikte dit. Hij sleepte de sociologie uitsluitend uit de mode. Hij gaf zelf later toe. Er is geen dergelijke wetenschap: sociologie van persoonlijkheid. Maar deze sociologische chip maakte het mogelijk om echt een revolutionair evenement te vinden. Ik ben altijd uit de situatie gekomen en klaagde niet over hem. De hal ging uit van de jeugd. De commandant, zoals Igor Semenovich me later vertelde, diende een verklaring in bij de rector dat hij, in geval van instorting van structuren, geen verantwoordelijkheid draagt. De ontwerpen zijn niet geraakt, maar er is veel veranderd in de gedachten.
Gedurende enkele jaren communiceerden Kon en ik niet, nadat hij naar Moskou was verhuisd, en hij, zo blijkt uit het artikel tot het artikel mijn antwoord op deze lezingen te hebben geciteerd, hoewel hij ons schokte. Zo’n afwezige genegenheid. Empathie.
Waarom verhuisden naar Moskou? Uitgelegd. Erg makkelijk. In Leningrad, een deur naar de regering, en in Moskou zijn er verschillende. De ene deur van het centrale comité van CPSU aan het kabinet van de wetenschap, de andere van het cultuurkabinet, de derde – naar het onderwijskantoor. Mensen die daar zitten, zijn gelukkig niet bekend met elkaar of intrigeren tegen elkaar. En in Smolny is iedereen bekend en vriendelijk. Ik ging misleiden.
Ook in Moskou werkte het https://libido-man.com/oorzaken-van-een-verminderd-libido-geslachtsdrift-bij-mannen/ echter niet veel. Al de hele tijd veranderde onderwerpen. Vriendschap, ecologie van de kindertijd, seks, aard van homoseksualiteit. Hoort in de wetenschappelijke, en daarom menselijke tolerantie. In de afgelopen jaren heeft hij het onderwerp relaties tussen zijn vader en zoon ontwikkeld. Ik had zelf geen zoon, maar de geest van de wetenschapper is breder dan de ervaring.
Zijn wetenschappelijke duidelijkheid en rationaliteit zijn opmerkelijk. Dit is in feite een les. Eenmaal zei bijvoorbeeld dat een jongen, de zoon van zijn vrienden die helpt om een computer te vestigen, naar hem toe komt. Vreemd heeft hij echter een gril. Hij begon zijn site, zet zijn foto’s, gedichten, aforismen daar. Hé, luister, jongen, waarom? Je bent tenslotte nog steeds weinig zinvol. Moet ik exposeren?
En plotseling besefte ik, zegt Igor Semenovich dat hij het juiste doet. Op zestien is alleen het probleem om uzelf aan te geven. En wanneer anders? De baby, wanneer hij de baarmoeder van zijn moeder verlaat, schreeuwt tenslotte dat hij is. Een geweldige jongen. Bovendien denkt hij meer op de computer dan ik.
Zo gaat het. Igor Semenovich en ik hebben vaak gepraat. Meer via de computer, of ik kwam naar hem toe in zijn kleine appartement voor Vavilov. Stuurde me mijn teksten. Ik herinner me met name een eenvoudige overweging dat de vernietiging van het rijk hoogstwaarschijnlijk een historisch goed is, maar voor een privé persoon is dit een ramp. Stel je voor, zei hij, ik kom naar Siberië, ze kennen en houden van me daar, maar het blijkt dat ze twintig jaar geleden alleen mijn boeken lezen. Boeken zijn lange tijd niet naar de regio’s gestuurd. Ze dachten dat ik dood was. Hoe vind je deze voorwaarde?
Tegelijkertijd felicitaties. Ik heb een literaire prijs ontvangen – ja! Zijn boek kwam uit – natuurlijk. Specifiek: vertel me, in welke romans de relatie van de vader en zoon is aanzienlijk getraceerd?
Ik herhaal: geen emoties. Handelingen, acties. “Blij je te zien!»Ja, het lijkt te zeggen. Maar ook, eerder, uit het ritueel. Ik heb nooit geklaagd. Hij bereidde zich voor. En hij behandelde me ergens mee. Voornamelijk uit klaargemaakte dozen. Maar dat was niet het punt. Misschien is het komt erop neer dat dat niet het punt was. Hij was helemaal geconfigureerd in de betekenis. Iets bewijzen, iets uitleggen, iets uitzoeken. Het puurste werk van de mens. Hij zei: “Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid begon het tempo van verandering van nieuwe generaties technologie snel vooruit te gaan op het tempo van verandering van generaties van werknemers”. Dit alles draagt bij aan de groei van de stemming van het traditionalisme. Mensen verlangen naar het verleden, en niet echt, maar door geïdealiseerd.
Dit is wat niet in Igor Semenovich zelf zat – nep -sentimentaliteit. Hij leefde altijd echt en vooruitgang. Tenzij hij zich met tederheid herinnerde over de jaren toen hij een huis in Pavlovsk schoot in de buurt van Leningrad. Naar de stad – twintig minuten, en tegelijkertijd hermit compleet.